NİCEDİR AYDAN HABER YOK

BİZDE,

BİZDE GALİBA YANLIŞ HECEYİZ SENİNLE

DOLAŞIP,DURMAYALIM ARTIK

SEYYAR ANTİKACILAR GİBİ,

KAYIP ŞİİRLER ÜLKESİNDE.

OLMUYOR BÖYLE,

OLMUYOR,

DURALIM BİRAZ.

BİRAZ DİK DURABİLEN ÇOCUKLAR BULALIM.

İÇMESEK DİYORUM BU GECE,

KURURMUYUZ?

KADEHLER DUL MU KALIR,ALKOL ÖLÜNCE?

BİZ ZAMAN YOLCULUĞUNDAYKEN

BİR HAYAT GEÇİP,GİTTİ DIŞARDA.

BİZ GÜN BATIMINI SEYREDERKEN HARPUT’TA

KAÇ BİN KARANLIK GÜN DOĞURDU DÜNYA.

NİCEDİR AYDAN HABER YOK

VE NİCEDİR YIL 1969 DEĞİL!

AH DOSTUM;

YİNE BOZULDU MUSLUKLAR

HICA-HINÇ YALNIZLIK DOLUYUZ.

AMA DEĞİLİZ DOSTUM,

BİZ BU GÜNLER DEĞİLİZ.

ÖYLE ÖLÜM İLANI GİBİ DURMA KARŞIMDA

BAK KIRDIM İĞNESİNİ PİKABIMIN

DÜNYA BUNALDI,

BUNALDIK KÜL VE KATRAN SESLERİNDEN.

ARTIK ÇIKALIM BU GEZEGENDEN

ÇIKARALIM TÜM HAYAT HİKAYELERİNİ CEBİMİZDEN.

KİMBİLİR BELKİ BU AKŞAM BİR KAÇ TANRI DAHA DÜŞER GÖKTEN!... 

yelken

Artık cenneti de sensin cehennemi de

İçimdeki kıyısızlığın.

Kendi yalnızlığıyla geçinip,giden oldum anlayacağın

Uyuyup,uyanan.

Bazı şeyler eskimiyor ne kadar istesemde

İçimde bir yer kalıyor hep kanamalı bir yara gibi.

Derken bir yağmur gibi yağıyor anılar

Beklenmedik bir anda.

Sağanaklara tutuluyorum.

Gözlerimin dudağında bir şarkı kırık,dökük,

Beni daha çok yaralıyor zaman

Umuduma inat.

İtirafları susuyor yüreğimin faydasız inen bir akşamda

Kabulsüz bir dua vakti oluyor geceler yastığımda.

Ne yana dönsem sevdam başucumda

Ve öğreniyorum yalnızlığı her gün biraz daha.

Uçurtmasız bir gökyüzü

Ve sevda susuyor kendini.

Ne kadar yabancı bu şehir bana

Vuruyor sevda kendini.

Bir yolculuk başlıyor içmde tebessüm rengi.

Bir yolculuk başlıyor

Dönüş yok geri.

Bu asi sevdanın halkasını çıkarttım parmağımdan,

Bu asi hayatın zincirini e boynuma ben taktım

Ama ben hep sana gelen yollarda kaldım.

Sana yazdığım bütün mektupları da ben yaktım.

USLANMADIM HALA SENİ TEK BAŞIMA SEVMEKTEN.

Sarhoş olup,bağrımda naralar,ağıtlar yaktım.

Kırk gün,kırk gece süren düğünler gibi sana ağladım.

Duvarlarına yazdım şiirlerimi gelmediğin evin,

Sevinçle suladım çiçeklerimi sensizliğin sabahında

Hiç kaybetmeden umudumu kelebekler besledim yüreğimde

Hasreti okşayarak.

USLANMADIM HALA SENİ YANA YANA SEVMEKTEN.

Belki de hiç yoktun öncesinde sen.

Çiçeklenmesi yüreğimin sözlerinden değildi belki.

O fotoğraflardaki de sen değilsin belki

Yanlış tetikte beklemişim ben seni

Yanlış sevmişsin ya da sen beni.

Şimdi gidiyorum ardımda kalanları bir bir yakarak,

Şimdi gidiyorum sana geldiğim yollardan yalınayak.

Karanlık sözlerin var aklımda

Ama pişman olacak bir şey kalmadı bana!!!